نوستالوژی که در واقع نوعی حسرت گذشته خوردن ماست که مابا یکسری وسیله وابزارقدیمی وخاطرا ت قدیمی ،برنامه های تلویزیونی قدیمی واهنگ های قدیمی چون قدیمی اند احساس قرابت می کنیم حالا که اگر در آنزمان وسیله جایگزین امروزی را به مانشان می دادند آرزوی داشتنش را در سر می پرواندیم این مسئله که گذشته ما از حال ما قشنگ تر بوده باوری است که عمده ی مردم با آن انس دارند درایران نیز مردم نسبت به دهه ۴۰و۵۰و۶۰ حس نوستالوژیک دارندعده ای اوضاع اقتصادی ده های ۴۰ و۵۰ را فوق العاده خوب یاداوری می کنند وحسرت آن را می خورند وعده ای هم چون دوران کودکیشان در دهه ۶۰ بوده حس نوستالوژیک دهه شصتی دارندودائم از دهه شصت می گویند واز خاطراتش صحبت می کنند .من قضاوتی در مورد احساس این افرادودرستی ونادرستی افکارشان ندارم اما یک مسئله حائز اهمیت است حسرت گذشته راخوردن از دوجهت لزوما خوب نیست دلیل احساس سر خوردگی وافسردگی نسبت به زمان حال وازجنبه آینده سازی مانند گذشته ای که صحت وسقمش نامعلوم است گذشته مانند حال دارای نکات مثبتی بوده است ونکات سختی هم داشته است مسئلا اگر ادعای وضع عالی اقتصادی درقاب نوستالوژیک ذهنی مردم بپذیریم گذشته فاقد دستاوردهای علمی که در حال ما وجود داردمثل ارتباطات راحت تر لوازم خانگی بهتر ومدرن تر و خیلی چیزهایی بوده پس گذشته لزوما یک تصویر آرمانی به ما نمی دهدپس نکات مثبت گذشته را باید بانکات مثبت امروز در هم تلفیق کرد ویک احساس صبر و تاب آوری نسبت به حال داشت نکته بعد راجع ساختن آینده باتصویری که از گذشته است وسالها از آن می گذرد وخود آن تصویر متعلق به یک دوره طولانی تاریخی بوده است مطرح می شود این که عده ای بدون توجه به مقتضیات زمان وعصر حاضر وبه خاطر یک حس نوستالوژیک می خواهند حال وآینده را با آن بسازند جای سئوال جدی است اینجا خطر حس نوستالوژیک در مسیر یک ملت ویک کشور در عقب گرد به گذشته ای که تصویر ارائه شده از آن مخلوط به راست ودروغ است می شود پس باید احتیاط کرد واگر خواسته تغییری در جامعه وجود دارد مناسبات کنونی دنیای کنونی در آن لحاظ شود وتغییر ایجاد شده متوازن باعصر امروز باشد نه بافته های نوستالوژیک مبهم که باید مورد تحقیق وتحلیل کارشناسی وعلمی قراربگیرد در آخر نکته باید گفته شود احساس صفا ونزدیکی که در گذشته در ذهن مردم به رویایی زیباتبدیل شده نباید در ابزار قدیمی دید مثلا احساس سادگی در گذشته برخلاف تبلیغات کانال های پیام رسان هابه غذا خوردن در بشقاب های ملامین نبود بلکه در اعتقاد بوجود معنا مندی دنیا وبیهوده نبودن دنیا در آنزمان در اذهان مردم بود وچی کاری است که الان ظروف چینی است درظرف ملامین غذاخورد یاچه کاریست در عصر اینترنت ماهواره ای ویا حداقل فیبر نوری به کارت های اینترنتی دیال آپ که برای اتصال به اینترنت مردم راساعت ها معطل می گذاشت حسرت خورد یا به سه گایا آتاری احساس حسرت داشته باشیم حال که بهترین بازی ها در لب تاب داریم آنچه مردم این زمان را از سادگی وصفای گذشته دور کرده خالی شدن زندگی از معناست نه فقط تغییر ابزارها