فیلم «در چند قدمی خورشید» با بهرهگیری از سبکی بصری منحصربهفرد و خلاقانه، مخاطب را به سفری شاعرانه در مرزهای نور و تاریکی میبرد. این اثر با استفاده از تکنیک سیلوئت، که در آن تمامی کاراکترها بهصورت سایههایی سیاهرنگ به تصویر کشیده شدهاند ساخته شده است؛ اما آنچه این سبک را از نمونههای مشابه متمایز میسازد، خطوطی است که پیرامون هر شخصیت نقش بستهاند—خطوطی که حامل معنایی فلسفی و رواییاند.
در این روایت بصری، خطوط سفید نشانهی پاکی، صداقت و خیرخواهیاند و شخصیتهای مثبت را از دل تاریکی متمایز میسازند؛ در حالیکه خطوط قرمز، نماد شخصیت های منفی است. این تمایز رنگی، بدون نیاز به دیالوگ یا توضیح، لایهای عمیق از معنا را به روایت میافزاید و مخاطب را به تأملی درونی دربارهی ماهیت خیر و شر دعوت میکند.
نورپردازی در این فیلم نیز هنرمندانه طراحی شده است؛ نور نهتنها بهعنوان عنصر بصری، بلکه بهمثابه زبان دوم فیلم عمل میکند— تضادهای نوری، سایههای عمیق و درخششهای موضعی، فضایی خلق کردهاند که هم شاعرانه است و هم پرتنش؛ فضایی که در آن هر پرتو نور، معنایی دارد و هر سایه، داستانی را روایت میکند.
در مجموع، «در چند قدمی خورشید» نهتنها یک فیلم، بلکه تجربهای هنریست؛ تجربهای که با تلفیق سبک سیلوئت، نشانهگذاری رنگی شخصیتها و نورپردازیهای خلاقانه، موفق شده است تصویری فراموشنشدنی و تأثیرگذار از خود ارائه دهد.
این فیلم ساخته شده توسط شرکت کاپ (طاها سموعی) است که به مناسبت اربعین 1404 منتشر شد.